string(0) ""
Kumina, spotykana jest też pisownia cumina lub nazwa pocomania. Jest to rytuał taneczno-muzyczny skupiony na komunikacji z przodkami poprzez taniec i śpiew. Nazwa powstała ze słów w języku Twi, którym posługują się plemiona zamieszkałe w Kongo. Słowa te to „akom„, co znaczy być opętanym i „ana” przez przodka. Kumina jest określana jako jedna z najbardziej afrykańskich ekspresji religijnych na Jamajce. Wpływy, które ukształtowały kuminę, pojawiły się wraz z wylądowaniem w latach 50. XIX wieku imigrantów z regionu Konga w Afryce w czasie bezpośrednio po emancypacji. Był to też czas tzw. „Wielkiego Odrodzenia”, które spowodowało, że chrześcijaństwo połączyło się z wierzeniami afro-jamajskimi. Opierając się próbie czasu, kumina zdołała przetrwać wpływy kultury zachodniej. Swoje korzenie zapuściła w parafii St. Thomas, gdzie osiadła duża liczba imigrantów. Jednak szybko rozprzestrzeniła się do parafii Portland, St. Mary, St. Catherine i Kingston.
Nazwa kumina używana jest także do nazwania stylu grania na bębnach, rozwiniętego z muzyki towarzyszącej ceremoniom duchowym. Odłam ten rozwiną się w miejskim środowisku Kingston. Styl bębnienia kumina miał wielki wpływ na muzykę Rastafari, a zwłaszcza na Nyahbinghi i popularną muzykę jamajską. Count Ossie był wybitnym pionierem tego stylu gry, który na stałe zapisał się na kartach jamajskiej muzyki popularnej i nadal ma znaczący wpływ na współczesne reggae i dancehall.
Kumina Ceremony
WIERZENIA
W Kuminie duchy są przypisane niebiosom i ziemi. Oto Król Zombi jest Najwyższym Stwórcą. Inne duchy związane z niebem Kuminy to Obei i Shango. Duchy związane z ziemią w Kuminie znajdują się w Starym Testamencie. To Dawid, Ezechiel, Mojżesz, Kain i Shadrak. Duchy przodków są równie istotne. Terminem odnoszącym się do duchów przodków jest Zombi, termin wywodzi się od słowa w języku Kikongo „dzambi„. Tylko osoba, która została opętana przez Zombi, może stać się Zombi po śmierci. Zombi mieli przywilej powrotu na ziemię, by przewodniczyć ceremoniom i opętać tancerzy oraz wykonywać inne obowiązki. W przeciwieństwie do ludzi, którzy byli opętani przez Zombie, ci, którzy nie byli opętani, po prostu umierali i trafiali prosto do Oto Króla Zombi bez szansy powrotu na ziemię.
Rytuały Kumina zwykle związane są z narodzinami, pochówkami lub uroczystościami rocznicowymi, ale mogą być wykonywane dla różnych ludzkich potrzeb.
ORGANIZACJA
Organizacja społeczności Kumina ma lokalny charakter afrykańskich religii na Jamajce. Społeczności Kumina są zwykle małe lub skupione wokół narodów. Niektóre z nich to Mondongo, Moyenge, Machunde, Kongo, Igbo i Joruba. Ludzie z rodzin Kumina otrzymują tytuł Bongo. Jedynie poślubienie kogoś z rodziny Bongo umożliwia stanie się częścią narodu Kumina. Istnieje też druga droga, którą jest specjalna inicjacja. Narody Kumina są prowadzone przez „Króla” lub „Królową„. Imogene „Queenie” Kennedy AKA Queenie III (1920-1998) była dobrze znaną Królową Kumina XX wieku. Urodziła się w St. Thomas pod koniec lat dwudziestych, później przeniosła się do Kingston, a następnie do Waterloo w St. Catherine.
Zarówno mężczyźni jak i kobiety są w stanie przejąć przywództwo w Kuminie. Mężczyzna nazywany jest „Królem” lub „Kapitanem„, podczas gdy kobieta określana jest jako „Królowa” lub „Matka / Madda„. Przywódcy muszą być w stanie kontrolować zombie oraz duchy i przejmować nad nimi kontrolę po dokładnym przeszkoleniu w zakresie nawyków żywieniowych, procedur rytualnych, tańców, rytmów i pieśni różnych duchów. Wiedza ta otrzymywana jest od ich poprzedników.
Imogene „Queenie” Kennedy AKA Queenie III
TANIEC
Ruchy i pozycje taneczne używane w Kuminie wywodzą się stricte ze stylu afrykańskiego. Ceremonie Kuminy zwykle związane są z narodzinami oraz złożeniem zmarłego do grobu, ale można je także spotkać podczas ważnych rocznic czy świętach dziękczynnych. Taniec jest eksponowany i jest on formą ekspresji religijnej i kulturowej.
Taniec i rytuały, które obejmują śpiew, muzykę i składanie ofiary są używane do komunikacji z duchami przodków. Wszystkie one są wykorzystywane do stworzenia atmosfery sprzyjającej duchowemu opętaniu, znanym jako „Mayal„.
Mówi się, że „łapie się Myala”, gdy jest się opętany przez jedną z trzech klas bogów – niebiańską, ziemską lub zombie przodków. Ostatnia z nich jest najpowszechniejszą formą opętania. Każdy bóg może być rozpoznany przez konkretny styl tańca wykonany przez opętanych oraz przez utwory i rytmy wygrywane na bębnach, na które odpowiada.
Jedno z najlepszych przedstawień tego, co dzieje się podczas tańca nazywanego Balio, można przeczytać na łamach Jamaican Journal.
W tańcach Bailo przywoływane duchy, ujawniają swoją obecność przez „schwytanie” lub opętanie tancerza, którego styl tańca pomaga w identyfikacji ducha, ale może ono obejmować wszystkie możliwości ruchu. Podstawowa postawa taneczna stanowi prawie wyprostowane plecy i poprawne ruchy bioder, gdy stopy postawione są mocno na ziemi. Tancerze poruszają się w wokół muzyków siedzących w centrum zarówno pojedynczo jak i z partnerem. Ramiona, klatka piersiowa i biodra, oferują tancerzom szerokie możliwości zróżnicowania i interpretacji przedtaktów lub rytmów polifonicznych. Spiny, upadki i „breaki” na ostatnim akcencie rytmu są powszechnymi ruchami w tańcu.”
Tancerze poruszają się okrężnym ruchem w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara wokół bębniarzy, którzy siedzą w centrum. Tańce związane z Kuminą są również postrzegane jako jamajska forma sztuki i są wykonywane przez kilka grup zajmującą się Kuminą, a nawet przez wybitną National Dance Theatre Company.
BRZMIENIE KUMINY
Bębny odgrywają integralną rolę w rytuale tańca. Lider bębniarzy posiada odpowiednie kompetencje do grania różnorodnych rytmów, dzięki którym kontroluje duchy i bóstwa. Bębniarze siadają na korpusie bębna używając zarówno rąk jak i nóg, podczas gdy pozostali równomiernie uderzają pałeczkami „catta” wygrywając rytm na jednym z bębnów. Shakas i tarka to inne instrumenty używane podczas ceremonii Kumina.
Bębny dominują we wszystkich typach ceremonii Kumina. Zwykle można spotkać dwa kbandu (męskie bębny), dodatkowo w dużych ceremoniach pojawiają się jeszcze dwa bębny grające wysoko. Instrumenty te mogą być wykonane z beczek, wydrążonych kokosów, chlebowców, kłód cedrowych lub długiego pustego pnia drzewa Tabebuja zwanego też drzewem trąbkowym. Na jednym końcu naciąga się go skórą rytualnie poświęconego kozła.
Skóra jest przymocowana do bębna za pomocą gwoździ i jest naciągana przez taśmę z drewna winorośli, która okala głowicę bębna. Zanim bębny powstaną odbywają się libacje, aby uspokoić duchy drewna i skóry. Bęben jest dostrajany przez uderzanie w taśmę z drewna lub winorośli w kierunku do dołu w celu zaciśnięcia skóry, a rum jest wcierany lub wdmuchiwany na nią zarówno w celu precyzyjnego dostrojenia, jak i rytuału.
Hipnotyczne dźwięki bębnów Kumina nie są łatwe do naśladowania i bardzo trudne do skopiowania.
Bębny kbandu
Instrumenty
Zniewalające dźwięki Kuminy powstają z kilku instrumentów, niektóre z nich zostały przywiezione z Konga, z kolei inne zostały zmienione specjalnie pod ceremonie.
Kbandu (grupa bębnów)
Duże i niskie bębny, na których gra się rytm z naciskiem na pierwsze i trzecie uderzenie.
Bęben Cast lub inny bęben prowadzący
Najbardziej skomplikowane i specyficzne „duchowe” podstawowe rytmy są grane na tego typu bębnach. Bębniarze grający na nich są szanowani, ponieważ muszą posiadać wiedzę i umiejętności w zakresie grania różnorodnych rytmów, które przywołują, odpychają i kontrolują wiele duchów i bóstw.
Tarki
Zwykła tarka, jest tu używana jako instrument.
Grzechotki
Tykwa lub puszka może być używana jako grzechotka.
Catta Sticks
Używane przez „szalejących mężczyzn” do utrzymywania stałego rytmu na korpusie bębna za bębniarzem.
Piosenki
Śpiewanie jest kluczową częścią ceremonii Kumina i dzieli się na dwa rodzaje: Bailo i Country.
Bailo są utworami w języku jamajskim i są one mniej święte. Te piosenki są wykorzystywane podczas różnego rodzaju występów artystycznych. Z kolei utwory Contry angażują język Ki-Kongo i służą do komunikowania się z duchami w czasie ceremonii.
Królowa angażuje się w rozmowy z Królem/Kapitanem, śpiewając pieśni Bailo i Country. Wezwanie i odpowiedź oznaczają, że jedna linia lub werset jest śpiewany, a następnie w odpowiedzi powtarzany przez innych.
Osoby, które wykonują Kuminę w celach rozrywkowych, są ostrzegane przed użyciem konkretnych bębnów. Zaleca się im również zmianę niektórych słów w utworach.
Jeśli chodzi o język Ki-Kongo, to w połowie lat pięćdziesiątych Edward Seaga w trakcie realizacji projektu badawczego przesłał 48 słów z piosenki Conutry Kuminy do School of Oriental and African Studies w Londynie. Czterdzieści jeden z tych słów zostało zidentyfikowanych jako kongijskie.
KUMINA DZISIAJ
Kumina została spopularyzowana przez kilka grup tanecznych, takich jak Seaforth Dust to Dawn Kumina Group w St. Thomas i Jamaica Cultural Development Commission (JCDC). Jednak kumina została sprowadzona na scenę światową dzięki wysiłkom National Dance Theatre Company (NDTC), a w szczególności dzięki staraniom jednego z jej założycieli, Rexa Nettelforda.
W 1971 roku Nettleford wystawił całą kompanię tancerzy, śpiewaków i perkusistów na ceremonię w Seaforth. Interpretacja kuminy przez NDTC jest zarówno znakiem rozpoznawczym NDTC, ale prawdopodobnie najczęściej wystawianą sztuką taneczną w ich repertuarze, od wystawienia jej Carreras Limited w 1971 roku.
National Dance Theatre Company (NDTC), choreografia Rex Nettelford
